Αϊκίντο, το έργο μιας ζωής

Αϊκίντο, το έργο μιας ζωής

Αν και δεν έχει κλείσει ούτε έναν αιώνα ζωής, το αϊκίντο έχει καταφέρει να γίνει μια από τις δημοφιλέστερες πολεμικές τέχνες της Ιαπωνίας. Και αυτό οφείλεται εξίσου στο τεχνικό του κομμάτι, στο θεωρητικό και ιδεολογικό αλλά και στην μοναδική προσωπικότητα του Ιδρυτή του, Μοριχέι Ουεσίμπα (1883-1969). Το “Αϊκίντο, το Έργο Μιας Ζωής” είναι η πρώτη έκδοση στα ελληνικά που αποπειράται να φωτίσει τη ζωή του ιδιαίτερου αυτού ανθρώπου, όπως την έζησε από πολύ κοντά ο γιος του και δεύτερος επικεφαλής του αϊκίντο, Κισομάρου Ουεσίμπα (1921-1999).

Ο Κισομάρου Ουεσίμπα αφηγείται την ιστορία του πατέρα και δασκάλου του με όλον τον ρεαλισμό με τον οποίο τον προίκισε η πανεπιστημιακή του μόρφωση, η δύσκολη εποχή στην οποία έζησε αλλά και ο ρόλος του ως “Ντόσου”, “ηγέτης” του αϊκίντο. Παράλληλα ωστόσο δεν κρύβει τον θαυμασμό του για τον ιδιοφυή άνθρωπο τον οποίο όλοι οι ασκούμενοι στο αϊκίντο αποκαλούν “Ο-Σενσέι”, “σεβάσμιο δάσκαλο” ή “Ιδρυτή” και στον οποίο υποβάλλουν τα σέβη τους στην αρχή και στο τέλος κάθε προπόνησης.

Προσωπικές μνήμες, ιστορικά γεγονότα, ντοκουμέντα και φωτογραφίες συνθέτουν το συναρπαστικό πορτρέτο ενός ανθρώπου που ανακάλυπτε βήμα-βήμα και με υπεράνθρωπες προσπάθειες τον εαυτό του, με φόντο μια χώρα που έκανε ακριβώς το ίδιο. Το “Αϊκίντο, το Έργο Μιας Ζωής”, δεν είναι μόνο μια βιογραφία αλλά ένα ιστορικό μνημείο, χρήσιμο για οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο για την Ιαπωνία του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, σχετικό ή άσχετο με τις πολεμικές τέχνες.

Κισομάρου Ουεσίμπα

Ο δεύτερος Ντόσου, επικεφαλής του αϊκίντο, γεννήθηκε το 1921, ήταν ο τρίτος γιος του Μοριχέι Ουεσίμπα, Ιδρυτή του αϊκίντο, σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Ουασέντα από το οποίο αποφοίτησε το 1946, έγινε επικεφαλής του Παγκόσμιου Αρχηγείου του Αϊκίντο το 1948 και το 1967 έγινε πρόεδρος του Ιδρύματος Αϊκικάι, της κύριας οργάνωσης του αϊκίντο εντός και εκτός Ιαπωνίας. Διαδέχθηκε επίσημα τον πατέρα του το 1969, είχε κατά καιρούς διάφορες σημαντικές θέσεις σχετικές με τη συγκεκριμένη τέχνη και υπήρξε μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Νίπον Μπούντοκαν, του “Μεγάρου των Πολεμικών Τεχνών” που βρίσκεται στο κέντρο του Τόκιο. Έγραψε τα βιβλία “The Spirit of Aikido” και “The Art of Aikido” και συνεργάστηκε στο βιβλίο “Best Aikido: The Fundamentals”. Πέθανε το 1999.